Бооёод үнэхээр хэцүү байгаа
Болдогсон бол оронд нь явчихмаар л  байгаа
Хэлж мэдэхгүй зовлонд 
Хэнхэлдэг цээж нь задрах шахаж байгаа
Бусдад инээмсэглэл бэлэглэх гэж яваад
Буруутан болсондоо харамсаж суугаа
Орчлон ертөнцөд мартахын аргагүй гуниг тээсэн болохоор 
Одоо тэр хэзээ ч дахиж инээхгүй байж магадгүй
Шүүмжилсэн шүүмжлээгүй түүнд амьдрал хүнд байгаа
Шүүлт бүхэнд өөрийгөө л тэр буруутгаж суугаа
Хүнд өдрүүдийг давах гэж 
Хүүгээ алдсан эцэг шиг нь хэцүү байгаа
Аав ээжийнх нь царайг харах болгонд шаналаж, шатаж байгаа
Амьдрал түүнд там шиг л байгаа хүмүүсээ

Бурууг түүнд  тохох гэж бүү улайр хүмүүс минь 
Буцаж яваад, ирдэг нь хорвоогийн жам болохоор
Буцааж болохгүй амьдралын үнэнтэй эвлэрэхэд хэцүү ч 
Бурууг зөөллөж амьд үлдсэнээ хайрлая хүмүүс минь 

Ард түмнээ үргэлж инээмсэглүүлдэг байсан Бооёо
Ахиж хэзээ ч өөрөө инээхгүй байж магадгүй
Амьдрал түүнд одоо там шиг санагдаж байгаа 
Аяа хүмүүс минь өгсөн инээмсэглэлийнх нь төлөөсөнд

Түүнийг бид буруутгах ёсгүй.....